Home
ผลงานภาควิชา » โครงงานนักศึกษา » ปริญญาตรี » ปีการศึกษา 2557
โครงงานที่ 811 การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีการเพาะปลูกอัตโนมัติเพื่อพัฒนาการเพาะปลูกต้นสะระแหน่

โครงงานที่ 811 การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีการเพาะปลูกอัตโนมัติเพื่อพัฒนาการเพาะปลูกต้นสะระแหน่

หัวข้อโครงงาน             การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีการเพาะปลูกอัตโนมัติเพื่อพัฒนาการเพาะปลูก

ต้นสะระแหน่

โดย                        นายธนวัฒน์      ดีโหมด            รหัสนักศึกษา 540612088

                              นายธนวัฒน์      ลำคำ             รหัสนักศึกษา 540612089

ภาควิชา                    วิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

อาจารย์ที่ปรึกษา           อ.ดร.ชนม์เจริญ  แสวงรัตน์

ปีการศึกษา                 2557

 

บทคัดย่อ

 

                จุดประสงค์ของการทำโครงการนี้ เป็นการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ในทางการเกษตร โดยมีจุดประสงค์เพื่อที่จะยกระดับการเกษตรให้ดีขึ้น และลดค่าใช้จ่ายในด้านของแรงงาน ลดการใช้พื้นที่ในการเกษตร และค่าใช่จ่ายอื่นๆ โดยการประยุกต์ใช้คอมพิวเตอร์เพื่อสร้างโปรแกรมเพื่อนำมาใช้กับการปลูกต้นสะระแหน่

 

          การทำการเกษตรปัจจุบันมีการใช้แรงงาน พื้นที่และอุปกรณ์ในทางการเกษตรที่ค่อนมาก และต้องการดูแลเอาใจใส่อยู่ตลอดเวลาเพื่อให้ต้นพืชเจริญเติบโตได้ดี จึงได้มีการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้กับการเกษตรโดยใช้คอมพิวเตอร์ในการเขียนคำสั่งไปยังบอร์ดคอนโทรล  เพื่อสร้างโปรแกรมขึ้นมาเพื่อควบคุมปัจจัยที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของพืช   โดยมีการควบคุมค่ากรดด่างของน้ำโดยใช้โซลินอยด์วาล์วการหยอดสารละลายเพื่อปรับค่าความเป็นกรดด่าง และระบบการปรับอุณหภูมิในบ่อพักน้ำโดยการพ่นละอองน้ำเพื่อปรับให้อุณหภูมิในอากาศให้ลดลง เมื่ออุณหภูมิในอากาศลดลงก็จะทำให้อุณหภูมิในบ่อพักลดลงด้วย และใช้ระบบไฮโดรโปนิกส์มาช่วยเพื่อการลดการใช้พื้นที่การเพาะปลูก ซึ่งการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์นี้เพื่อที่จะเป็นแนวทางในการพัฒนาระบบการเพาะปลูกให้ดียิ่งขึ้น

 

          จากการทดลองใช้เทคโนโลยีในการปลูกต้นสะระแหน่เปรียบเทียบกับการปลูกแบบเดิมพบว่าโปรแกรมที่ควบคุมนั้นยังมีข้อผิดพลาดอยู่หลายประการ และเวลาในการดำเนินงานวิจัยไม่เพียงพอ ซึ่งทำให้ไม่สามารถปลูกต้นสะระแหน่ได้ถึงขั้นเจริญเติบโตเต็มที่ แต่ระบบก็สามารถควบค่าความเป็นกรดด่างและอุณหภูมิในบ่อพักน้ำได้ หากมีการนำไปพัฒนาต่อยอดก็อาจจะเป็นประโยชน์ก็ผู้ที่ทำการศึกษาต่อไปในอนาคตข้างหน้า